De toneelvereniging VOP (Voor Ons Plezier) is op 3 januari 1948 opgericht. Na vijf jaar oorlog (1940 – 1945), waarin het culturele leven niet bepaald volop bloeide wilde men in Okkenbroek wel eens wat vertier. Mogelijk in de vorm van een jaarlijks toneelstuk. De eerste drie jaar werd een blijspel opgevoerd. De derde uitvoering was ronduit slecht. Een serie treurspelen volgde. Een treurspel, vond men in het algemeen, is eenvoudiger te spelen dan iets vrolijks. Bovendien bleek het grote publiek ernstige spelen, ondanks het feit dat er in de wereld al genoeg ellende is zoals de voorstanders van een blijspel naar voren brachten, wel te waarderen. VOP had niets te klagen over het aantal Okkenbroekers en mensen uit de omgeving die wel eens ‘op de planken’ wilden staan. Al is er een tijd geweest dat het niet mee viel voldoende dames hiervoor te krijgen.

De jeugd van Okkenbroek en omgeving ging in de jaren kort na de oorlog naar catechisatie en naar de Christelijke Jongeren Vereniging (CJV). Daar bleef het wel zo'n beetje bij, want 'uitgaan' kwam toen nog niet in het woordenboek voor. Eind jaren veertig van de vorige eeuw werd het hoog tijd leuke dingen te gaan doen. De CJV kwam geregeld bijeen in het jeugdgebouw De Ark, de voorloper van Ons Centrum, om daar gezellige uurtjes door te brengen. Een ideale voedingsbodem voor goede ideeën. Geen wonder dat daar de gedachte geboren werd voor de oprichting van VOP.

Henk Nijkamp en Ap Oostenenk behoorden tot de oprichters van VOP. Arie Tuitert voegde zich als jonge twintiger in de rol van penningmeester bij hen. Dertig jaar zou hij de penningen van de vereniging beheren. "Voor Ons Plezier, en plezier dat hadden we", weet de inmiddels 88-jarige Tuitert ondeugend glimlachend zich die periode uit zijn leven nog goed te herinneren. Trots toont hij het VOP bordje <foto> dat hij voor 30 jaar peningmeesterschap ontving.

Het eerste stuk dat werd opgevoerd heette De Gebroeders Kalkoen. In de beginjaren was het behelpen met de uitvoeringen. In De Ark was geen ruimte voor de acteurs om zich om te kleden. Daarvoor maakte men gebruik van de naastgelegen school en het café tegenover De Ark. In de ruim 65-jarige geschiedenis van VOP heeft de vereniging steeds kunnen beschikken over een vaste kern van spelers en speelsters. De meeste leden verdwenen, om welke reden dan ook, na enkele jaren weer van het toneel waarna anderen de vrijgekomen plaatsen innamen.

Tot 1963 heeft VOP zonder donateurs ‘gedraaid’. Het financiële deel werd gedekt door de leden aangevuld met de opbrengst van de uitvoering. In 1963 besloot VOP met donateurs te gaan werken. Niet omdat men het financieel zo moeilijk had maar om het publiek meer aan de vereniging te binden. Voor het opvoeren van een toneelstuk was de vereniging in die periode ruim fl. 50,00 aan auteursrechten kwijt. Vreemd genoeg hield men met het bepalen van dat bedrag geen rekening met de capaciteit van de zaal waarin gespeeld werd.

Na 65 jaar staat VOP in thuishonk Ons Centrum nog jaarlijks op de planken. Het tekort aan dames heeft plaats gemaakt voor een behoefte aan meer mannelijke toneelspelers.

_{BRON | Archief VOP, Arie Tuitert} 

Reageren? Stuur een bericht naar Henk Sepers of bel 0570-550480.