Als kleindochter van Franz Fuchsthaller kwam Hetty Hengeveld (* 17 november 1952 te Hilversum) in haar jeugdjaren regelmatig op Huize Okkenbroek. Hetty is de dochter van Wies Fuchsthaller die op haar beurt weer de dochter van Franz Fuchsthaller en Louise Hoogkamer is. Haar herinneringen.

Ach, ik begin, en kijk waar ik uitkom.                   Jaren 60

Als eerste maakte het enorme indruk, dat oom Jacobus ons van de molen ophaalde, met de fiets. En je benen moesten dan in de fietstassen. De houten hekken maakten al indruk, als we aankwamen, die zag je gelijk groen en wit. zulke zag je nergens. En dan zocht ik, het draaiende huisje, wat niet meer draaide, maar wat ik tóch spannend vond.

Binnen verwelkomde ik Opa en Oma Fuchsthaller, kreeg wat te eten, en dan....heerlijk, de enorme tuin, en het bos in, om er heel lang niet meer uit te komen. Op naar de enorme schuur, heel hoog (waar zelfs eens een ouwe arrenslee, en zo'n strandstoel uit werden gesleept, terwijl ik stond te kijken de strandstoel was van ouwe opa van Ommen) zo'n rieten hoge kuip stoel, soms voor aan zee, prachtig.

Maar heel graag speelde ik in een vervallen kippenhok Het fijnste was dat er niets was vernield of weggehaald (behalve de kippen). Met Hilda van Ens heb ik eens eindeloos met lammetjes gespeeld, ik vergeet nooit meer, hoe leuk ik dat vond. Bij de grote schuur was een zandbakje gemaakt, lekker vér weg van het grote huis voor je gevoel. Op een gegeven moment natuurlijk tóch maar naar binnen door het koek kamertje, dat ik zo noemde omdat ik daar de mensen altijd koek zag snijden en in de glazen keukenkast stond enorm veel porselein met rode tekeningen van jachttaferelen erop.

Eens mochten vriendinnetjes van mij op bezoek komen bij m'n (stief)oma in Huize Okkenbroek. Nou, dat was wat. Niet echt om over te doen. Mijn oma wist niet zo goed met ze om te gaan, en andersom óók niet. Het was echt een standsverschil. Veel van mijn vriendinnetjes keken ook op tegen huize Okkenbroek en ook tegen mijn opa en oma. Jammer eigenlijk.

Als ik alleen naar boven ging, vond ik dat niet fijn dus ging ik altijd met mijn moeder naar boven. Het was vaak koud, het was groot, en...er was geen warm water. Dus mijn moeder liep altijd met een keteltje heet water mee naar boven. En als ik dan voor de nacht alleen achter bleef, ging ik enorm met m'n hoofd heen en weer, om nachtvlinders enzovoorts op een afstand te houden. Maar.....de wind door de bomen, was heerlijk om te horen, daar kan ik nú nog extra van genieten. Misschien door die tijd.

O ja, en dan nog Opa’s kamer. Daar hing (veel te vaak) een bordje, en daar stond op NICHT STOREN, maar.......daar mochten we wel soms TELEVISIE kijken. Helaas veel Duits, omdat hij Oostenrijker was.

Oom Jacobus was erg aardig, wilde alles voor je doen en wat hij heel veel deed, was alle paden aanharken. Daar had hij heel veel werk aan, zag ik steeds.

Natuurlijk de winkel niet te vergeten, van de fam.Visser. Van oom Jacobus kreeg ik eens een HEEL ZAKJE snoepklokjes. Thuis kreeg ik er altijd maar één.   En...van Hetty Stoevenbelt mocht ik tegelijkertijd een klein fietsje lenen, dus ik was heeel blij, fietsend en snoepend over oom Jacobus mooi geharkte paden, óok zoiets, dat je nooit meer vergeet.

_{BRON | Tekst en foto's Hetty Hengeveld}